O da böyle der...

evet evet o kız...
her zaman gördüğümden farklı...
maske takmış
beyaz, bembeyaz üstüne kalp camlarıyla gözlükleri
şaşkınlığımı gizleyebilirim ama öyle bir şey değil
bir anlam veremiyorum sadece
neden bu maskeyi takmış
karşısında onu azarlayan insanlar mı var
güçsüz ve yorgun yürüyor bugün
halbuki o hep...



acaba bu onun verdiği cevap mıydı?
yoksa hiç sorulmayan soruların cevabı mı?
bekledim ama hiç gelmedi
biliyorum
kendi kendime soruyorum
başka ne yapabilirim ki
gerçek hep gerçek
ve gerçek heryerde karşıma çıkıp benimle alay ediyor
şimdi de
farkındalıklar
ve bulutlardan biri daha geçip gidiyor
yağmurun hızına aldırmışlar
onlar böylesine yoksul bir dünyadalar
başımı çeviriyorum
o hala yorgun yoluna devam ediyor
kim bilir hangi soruya cevap arıyor...


evet! hiçbir zaman tam not alamadım
hiçbir zaman senden geçemedim ben
hiçbir zaman elde edemedim duyguları
yüzünü tutamadım boş sokakta
gözlerine bakmak istedim
uzaktaydın
çok uzakta
tanısaydım belki de
yağmur kadar yakın olucaktım sana
şimdi sadece yürüyoruz farklı yerlere
farklı bambaşka yerlere
belki hüzünlerin mor pipetleri ellerinde
ellerimde onlar sana o kadar yakınken
ve uzaktalar bir mor salkımdan yere düşen çiğ kadar
bugün de tamamlanmak üzere gün
ve bir akşam daha geliyor

ama...

yarım hikayeler
yarısında biten kalemler var elimde
ve beni yarım suratla karşılayan kadınlar var...
yeni bir kapı açmadan onlardan biri
senle ilgili bu hatırladıklarımı yazmam gerek

veda

tatlı rüyalar
tatlı hüzünler